Seminaria w ZFM

Synchrotron radiation is a broadband electromagnetic radiation collimated, with a relativistic transformation, into extremely bright beams. Within the IR, UV, and X-ray spectral ranges synchrotron radiation beams are by far superior to any other and the best suited for scientific research. In my presentation I will explain why laboratory radiation sources cannot match synchrotron radiation sources giving attention to the conservation of radiance in electromagnetic fields, basic radiation emission phenomenon, and relativistic collimation effects. In the second part of my talk I will present the SOLARIS synchrotron radiation centre and research opportunities it offers.

Jednym z aktualnych wyzwań stojących nie tylko przed medycyną, ale także biofizyką jest perspektywa skutecznego leczenia szerokiego spektrum chorób dotąd nieuleczalnych (m.in. fenyloketonurii, hemofilii, dystrofii miotonicznej, mukowiscydozy, czy nowotworów). Różnorodność tych schorzeń, wynikająca przede wszystkim z ich przyczyn oraz patogenezy, utrudnia znalezienie skutecznych metod terapeutycznych. Rozwiązaniem wydaje się być rozwijana w ciągu ostatnich dekad terapia genowa, polegająca na leczeniu chorób o podłożu genetycznym przy pomocy terapeutycznych fragmentów kwasów nukleinowych (np. siRNA), które w specyficzny sposób potrafią modulować aktywność genów związanych z procesami patologicznymi.

Pomimo dobrze określonych założeń teoretycznych oraz szeregu pomyślnie przeprowadzonych testów, swobodne i nieograniczone zastosowanie terapii genowej w celach terapeutycznych jest nadal ogromnym wyzwaniem. Skuteczne ominięcie mechanizmów odpowiedzi immunologicznej komórek docelowych pacjenta jest bardzo trudne. Procesy te bowiem uaktywniają się przy każdej próbie wprowadzenia do komórek materiału im obcego, w tym przypadku terapeutycznych siRNA. W obliczu tych faktów ważnym problemem okazuje się być pomyślne przeprowadzenie procesu transfekcji, czyli wprowadzenia materiału terapeutycznego do wnętrza komórek docelowych. Brak uniwersalnej, całkowicie bezpiecznej oraz skutecznej metody transferu genów terapeutycznych do komórek limituje dziś pomyślne prowadzenie terapii genowej. Problem ten można jednak rozwiązać poprzez wykorzystanie nanotechnologii. Badania nad znalezieniem nieinwazyjnych metod wprowadzania kwasów nukleinowych do komórek koncentrują się na poszukiwaniu odpowiednich nanosystemów wspierających proces transfekcji. Interesującą grupą związków chemicznych wykazujących pożądane właściwości są oligomeryczne surfaktanty kationowe, należące do grupy związków powierzchniowo czynnych. Za jedne z najbardziej obiecujących czynników transfekcyjnych uważa się biokompatybilne nanonośniki niewirusowe tzw. lipopleksy utworzone na bazie różnego rodzaju cząsteczek amfifilowych.

W ramach niniejszej rozprawy jako czynniki transfekcyjne testowano dwie serie surfaktantów typu dikationowego (gemini) – dichlorki imidazoliowe i dichlorki amoniowe oraz dwa surfaktanty trikationowe. Na podstawie badań przeprowadzonych z wykorzystaniem wybranych fizycznych metod doświadczalnych stwierdzono, że wszystkie te surfaktanty trwale kompleksują oligomery dsDNA i siRNA tworząc ich stabilne lipopleksy, przy czym najwydajniej proces ten zachodzi przy użyciu surfaktantów z grupy dichlorków amoniowych. Szczegółowa analiza fizyko-chemiczna otrzymanych lipopleksów pozwoliła stwierdzić, iż charakteryzują się one zróżnicowaną strukturą fazową w zależności od długości grupy łącznikowej i rodzaju grupy polarnej. Ponadto wykazano, że w określonych stężeniach są one nietoksyczne wobec modelowej linii komórkowej oraz zdolne do wydajnego transferu terapeutycznych oligomerów do wnętrza komórek docelowych. Otrzymane wyniki są bardzo obiecujące i predestynują testowane surfaktanty oligomeryczne do dalszych badań nad ich potencjalnym zastosowaniem w terapii genowej.

Radiomika będąca zaawansowaną analizą obrazowania zrewocjonizowała w ostatnich latach naukę o obrazowaniu. Okazało się, że może ona dostarczyć szczegółowych informacji ilościowych pozwalających na przestrzenno-czasowe zrozumienie kwestii charakterystyki nowotworów w czasie oraz po ich leczeniu. Celem prezentacji jest przybliżenie zagadnienia radiomiki do uzyskania informacji predykcyjnych, a więc przewidywania skutków leczenia onkologicznego. Przytoczone zostaną wyniki badań wykonywanych w celu ustalenia czy cechy radiomiczne pochodzące z pozytonowej tomografii emisyjnej (PET) łączonej z tomografią komputerową (CT) lub rezonansem magnetycznym (MRI) mogą przyczynić się do prognozowania wyników leczenia nowotworów.

Niewątpliwym wyzwaniem dla współczesnej fizyki biologicznej, nanotechnologii oraz medycyny jest poznanie mechanizmów etiologii chorób neurodegeneracyjnych na poziomie molekularnym, oraz opracowanie szybkich metod diagnostyki. Istnieje szansa, że zrozumienie okoliczności powstawania tych dolegliwości dałoby możliwości znalezienia terapii, która pozwoliłaby skutecznie wyleczyć lub nawet zapobiec powstawaniu chorób. Obecnie schorzeniem, które dotyka coraz większej części populacji jest choroba Alzheimera. Jedna z hipotez dotyczących powstawania tej choroby (hipoteza kaskady amyloidu) zakłada nieprawidłowości w procesie zwijania białka, co w efekcie powoduje powstawanie złogów i agregatów amyloidu beta 1-42. Istnieje wiele przesłanek, które przekonują, że niektóre z jonów i nanocząstek mogą mieć wpływ na przyspieszony proces oligomeryzacji i fibrylogenezę amyloidu a także procesy agregacyjne. W moim projekcie doktorskim chciałabym sprawdzić, w jaki sposób proces agregacji amyloidu beta 1-42 jest modulowany obecnością nanocząstek jonów metali takich jak: Fe, Cu, Zn oraz nanocząstek złota. Cele projektu obejmują ocenę szybkości fibrylizacji peptydu 1-42 ludzkiego pod wpływem różnych czynników (pH, temperatury, czasu inkubacji, kształtu i rozmiaru nanocząstek) oraz zobrazowanie powstających agregatów przy użyciu kombinacji technik mikroskopowych (AFM, TEM, SEM) i małokątowego rozpraszania promieniowania rentgenowskiego.

Nanonośniki, są to struktury o wielkości nanometrycznej których zdaniem jest transport materiału terapeutycznego. Nośnik, oraz substancja czynna (materiał leczniczy) razem tworzą tzw. kompleks. Cząstki takie potrafią przemieszczać się w organizmie i transportować substancję czynną w docelowe miejsce, a następnie w sposób kontrolowany mogą ją uwolnić. Ta umiejętność sprawia, że nanonośniki są obecnie interesującym zagadnieniem w kontekście terapii różnych chorób i schorzeń. Zastosowanie nanonośników w terapii pozwala na dopasowanie metody leczenia do indywidulnych potrzeb pacjenta, co w wielu przypadkach jest kluczowe, ponieważ minimalizuje niepożądane efekty uboczne.

Aktualnie liczne biomateriały są analizowane w aspekcie tworzenia nanonośników. Miedzy innymi są to lipidy, polimery i nanocząstki. Natomiast jednymi z ciekawszych materiałów są struktury amfifilowe. Przykładem tych struktur są surfaktanty, czyli środki powierzchniowo czynne (ang. Surface Active Agents). Dzięki amfifilowej budowie, czyli składania się z fragmentów hydrofilowych i hydrofobowych, zdolne są one do samoorganizacji w struktury micelarne, lamelarne i cylindryczne. Nośniki na bazie surfaktnatów są biodegradowalne, biokompatybilne, potrafią przenikać przez błony biologiczne oraz nie wywołują odpowiedzi immunologicznej organizmu. Te cechy są niezbędne u nanonośników terapeutycznych, a dodatkowo łatwość produkcji sprawia że amfifilowe nanoukłady stanowią alternatywę dla obecnie dostępnych komercyjnie nanonośników.

Zastosowanie mikroskopowych oraz spektroskopowych metod badawczych pozwala na dokładną analizę tych układów pod katem właściwości fizykochemicznych. Otrzymane dane pozwalają na oszacowanie efektywności i jakości wykorzystywanych materiałów jako nanonośników, co jest niezbędne by odpowiednio zaprojektować cały system dostarczania leków.

W dobie postępujących chorób cywilizacyjnych, mutujących wirusów jak SARS-COV-2 czy coraz to liczniejszej grupy osób cierpiących na choroby neurodegeneracyjne, nanoukłady amfifilowe stają się obiecującym narzędziem nowoczesnej medycyny.

Metale ciężkie, takie jak miedź, cynk, żelazo czy ołów, są powszechnie obecne w naszym środowisku – także w pożywieniu. Są one źródłem zanieczyszczeń powietrza, osadzają się w glebie oraz gromadzą się w łańcuchu pokarmowym. Ich emisja pochodzi głównie z przemysłu związanego z przetwarzaniem węgla i ropy naftowej, pożaru lasów, transportu samochodowego oraz w wyniku nielegalnego spalania niebezpiecznych odpadów. Cynk, miedź oraz żelazo są niezbędnymi mikroelementami, jednak zbyt duże ich wchłanianie ma niewątpliwie negatywny wpływ na zdrowie człowieka. Wykazują one działanie rakotwórcze oraz prowadzą do powstawania neurologicznych procesów degeneracyjnych, które są przyczyną między innymi choroby Alzheimera.
Choroba Alzheimera jest główną przyczyną demencji starczej. Charakteryzuje się postępującym upośledzeniem funkcji poznawczych, w tym utratą pamięci. Chorobie tej towarzyszą pojawiające się w neuronach płytki starcze oraz sploty neurofibrylarne zawierające agregaty β-amyloidu. Jest to białko, które charakteryzuje się nieprawidłowo zwiniętym łańcuchem polipeptydowym i gromadzi się wewnątrz lub na zewnętrz komórki upośledzając jej funkcje. W przypadku choroby Alzheimera dochodzi do utraty struktury i funkcji neuronów, a następnie do ich śmierci. Jednym z białek, które towarzyszy β-amyloidowi w warunkach fizjologicznych jest cystatyna C.
Ludzka cystatyna C jest białkiem obecnym w płynach ustrojowych człowieka i może służyć jako marker współczynnika filtracji kłębuszkowej, który pozwala na ocenę stopnia wydolności nerek. W warunkach fizjologicznych ludzka cystatyna C występuje głównie w postaci monomeru. Różne czynniki, takie jak zmiana temperatury czy pH, mogą spowodować dimeryzację oraz późniejszą oligomeryzację tego białka. Procesy te wynikają z zamiany domen białkowych (ang. domain swapping), co stwierdzono w badanych dotychczas strukturach krystalicznych.
Ponadto agregacja amyloidogenna może być indukowana także przepływem. Zastosowanie systemu mikrofluidycznego oferuje możliwość wykrywania powstających agregatów oraz pozwala określić wpływ szybkości przepływu na ich morfologię. Dokładne poznanie mechanizmu tworzenia się tych form oraz sprawdzenie wpływu różnych czynników na właściwości amyloidogenne ludzkiej cystatyny C jest niezbędne do projektowania leków przeciwko chorobom neurodegeneracyjnym oraz w celu zrozumienia nanotoksycznych efektów wywoływanych przez nanocząstki.

Niesporczaki (Tardigrada) to typ pospolitych, małych zwierząt bezkręgowych, zamieszkujących różne siedliska, głównie wodne lub wilgotne. Najbardziej znaną cechą tych zwierząt jest zdolność przetrwania ekstremalnych warunków środowiska, dlatego często określane są mianem najtwardszych zwierząt na ziemi. Anhydrobioza, z języka greckiego „życie bez wody” oznacza zdolność niektórych organizmów, w tym niesporczaków, do wysychania i powrotu do normalnego funkcjonowania po ponownym nawodnieniu. Zjawisko to niewątpliwie oparte jest na mechanizmach uruchamianych na poziomie molekularnym i komórkowym, a dostępne dane wskazują na rolę mitochondriów w tym procesie. Szczególnie interesującym białkiem mitochondrialnym, jest zidentyfikowana niedawno w królestwie zwierząt mitochondrialna oksydaza alternatywna (AOX). Jest to niewrażliwa na KCN metaloproteina powszechnie występująca w mitochondriach roślin, grzybów i protistów. W związku z tym, że AOX w dostępnej literaturze opisywana jest jako marker warunków stresowych i element odpowiedzi na suszę, w naszych badaniach postanowiliśmy sprawdzić, czy AOX jest zaangażowana w proces anhydrobiozy u niesporczaków. Jako organizm modelowy wybraliśmy Milnesium inceptum, gatunek znany ze zdolności do przeżywania długich okresów braku wody. Z wykorzystaniem inhibitora AOX (BHAM, ang. benzohydroxamic acid) potwierdziliśmy funkcjonalność AOX u Mil. inceptum. Zbadaliśmy także wpływ długości anhydrobiozy na zdolność do powrotu do pełnej aktywności niesporczaków i potwierdziliśmy rolę AOX w tym procesie.

Proces starzenia fizycznego to zjawisko spontaniczne, polegające na stopniowym osiąganiu stanu równowagi przez materiał amorficzny. Wskutek procesów relaksacyjnych zachodzących wraz z upływem czasu na poziomie molekularnym, powstają zmiany morfologiczne, które prowadzą do zmian makroskopowych właściwości fizycznych materiału. Proces ten jest całkowicie odwracalny w przeciwieństwie do procesów starzenia chemicznego czy też biologicznego.

W celu określenia wpływu procesu starzenia na strukturę kopolimerów metakrylanu metylu z metakrylanem benzylu (polyMMA/BzMA) przeprowadzono badania ewolucji widma 13C CP NMR w funkcji czasu polaryzacji skrośnej. Analiza wyników tych badań ujawniła istnienie dwóch procesów dynamicznych, które można przypisać dwóm fazom: sztywnej i mobilnej. Wprawdzie struktura polyMMA/BzMA jest w pełni amorficzna, jednak istniejące różnice ruchliwości tych faz wynikają z heterogeniczności badanego układu. Stwierdzono, że proces starzenia powoduje modyfikację struktury tego kopolimeru polegającą na lokalnym zwiększeniu upakowania (powstaniu lokalnych nanoagregacji w tym układzie).

Program Sesji Naukowej poświęconej pamięci Profesora Zdzisława Pająka

Poznań, 7 listopada 2019

Sala wykładowa Centrum NanoBioMedyczne UAM

09:00-09:10 Otwarcie sesji, Dziekan Wydziału Fizyki UAM, Prof. dr hab. Maciej Krawczyk
09:10-09:40 Profesor Zdzisław Pająk - Mistrz, uczony, organizator nauki, Prof. dr hab. Stefan Jurga
09:40-10:10 Rozwój aparatury badawczej w Zakładzie Radiospektroskopii, Prof. dr hab. Kazimierz Jurga
10:10-10:30 Profesor Zdzisław Pająk – Dyrektor Instytutu Fizyki i Dziekan Wydziału Mat-Fiz-Chem, Prof. dr hab. Wojciech Nawrocik
10:30-11:00 Przerwa na kawę
11:00-11:30 Sole pirydyniowe - nowe ferroelektryki, Prof. dr hab. Jan Wąsicki
11:30-12:00 Profesor Zdzisław Pająk - mój Mistrz i Nauczyciel, Prof. dr hab. Eugeniusz Szcześniak
12:00-12:30 Profesor Zdzisław Pająk – Przyjaciel Instytutu Fizyki Molekularnej PAN, Prof. dr hab. Zbigniew Trybuła
12:30-12:45 Prof. Zdzisław Pająk-przewodniczący Rady Naukowej Międzywydziałowego Instytutu Fizyki Politechniki Poznańskiej,
Prof. dr hab. Jerzy Dembczyński
12:45-13:00 Wspomnienie, Dr Asja Kozak
13:00-13:10 Zakończenie sesji

Program Sesji Naukowej poświęconej pamięci Profesor Krystynie Hołdernej-Natkaniec

Poznań, 16 października 2019

Wykłady od 9:00 do 10:45 odbędą się w sali wykładowej Centrum NanoBioMedycznego UAM, od 11:30 do 13:00 w sali 16 na Wydziale Fizyki

09:00-09:10 Otwarcie Sesji, Dziekan Wydziału Fizyki UAM, prof. dr hab. Maciej Krawczyk
09:10-09:30 Wybrane zainteresowania naukowe Profesor Krystyny Hołdernej-Natkaniec, Prof. dr hab. Stefan Jurga
09:30-09:50 Drugi moment linii rezonansowej MRJ pod ciśnieniem, Prof. UAM dr hab. Zbigniew Fojud
09:50-10:15 Fascynujący mikro-świat przewodników protonowych - wspomnienia współpracy z Profesor Krystyną Hołderną-Natkaniec,
Prof. dr hab. Maria Zdanowska-Frączek (IFM PAN)
10:15-10:45 Ciśnienie a oddziaływania molekularne (na przykładzie soli pirydynowych), Prof. dr hab. Jan Wąsicki
10:45-11:30 Przerwa kawowa
11:30-11:45 Wspomnienie 1, Prof. dr hab. Małgorzata Sliwińska-Bartkowiak
11:45-12:15 O badaniu kryształów plastycznych w dorobku naukowym Profesor Krystyny Hołdernej-Natkaniec, Prof. dr hab. Wojciech Nawrocik
12:15-12:35 Wspomnienie 2, Dr Asja Kozak
12:35-12:50 Wspomnienie 3, Dr Aneta Woźniak-Braszak
12:50-13:00 Zamknięcie Sesji, Prof. dr hab. Michał Banaszak

NCPS Solaris is a modern, low emittance synchrotron radiation source based on the storage ring (1.5 GeV) built in Double-Bend Achromat technology. The facility since 2017 is open for users, and currently offering two beamlines - ultra angle-resolved photoemission spectroscopy (UARPES) and PEEM/XAS. Next two beamlines (XMCD and XPS) are in construction or installation phase. The plans for the development of the NCPS include the construction of further beamlines. Currently, in cooperation with JINR Dubna, the design works for a modern beamline – SOLCRYS, dedicated for diffraction studies and small-angle X-ray scattering have been initiated. SOLCRYS beamline will utilize a superconducting multipole 4-Tesla wiggler as the efficient X-ray source (up to 25 keV). The synchrotron radiation beam from the source will be divided into two independent branches. During the seminar the details of the project and recent results of numerical simulations of X-ray optics for both branches, carried out using the ray-tracing method will be presented.

LINE-1s are retrotransposons, mobile genetic elements, that can propagate by a copy-and-paste mechanism called retrotransposition, which involves RNA intermediates. LINE-1s shaped human genome throughout evolution and continue to do so in modern humans. Besides this there is a growing experimental evidence of LINE-1s involving in autoimmunity, cellular senescence and ageing. All of these processes being in focus as relevant interventions reducing LINE-1s activity might alleviate or diminish autoimmunity-related and ageing-related phenotypes. In this seminar mobile genetic elements and their newly proposed regulatory pathway involving terminal nucleotidyltransferases will be presented.

Podstawą zapewnienia bezpieczeństwa w radioterapii są: 1) regulacje prawne, standardy i „dobra praktyka zawodowa” – „metody prospektywne”; 2) wiedza na podstawie raportów z wypadków pozwalająca na ocenę czy dostępna w ośrodku technologia i przeszkolenie personelu jest wystarczająca, aby uniknąć podobnej sytuacji – „metoda reaktywna”. Główne ograniczenie obu metod to brak odpowiedzi na pytanie „co jeszcze stanowi zagrożenie”. Obie metody skupiają się na wydarzeniach o poważnych konsekwencjach i niskim prawdopodobieństwie wystąpienia. Dlatego niezbędne jest określenie wszystkich potencjalnych źródeł niebezpieczeństw w procesie radioterapii – analiza ryzyka - w celu identyfikacji potencjalnych błędów: sprzętu, metody, materiału lub człowieka, które mogą być powodem możliwych do określenia niepożądanych konsekwencji. Analizę ryzyka dokonuje się poprzez określenie: istotności, poziomu wykrywalności, prawdopodobieństwa i częstotliwości wystąpienia poszczególnych czynności w procesie, a tym samym potencjalnych błędów.

Plan seminarium: wstęp, rys historyczny źródła promieniotwórcze wykorzystywane w brachyterapii metody aplikacji izotopu promieniotwórczego metody obrazowania wykorzystywane w planowaniu leczenia w brachyterapii algorytmy optymalizacji rozkładów dawek metody planowania „Real Time” realizacja leczenia perspektywy rozwoju – nowe źródła, nowe metody aplikacji

Recent developments in design of advanced, state-of-the-art, High Resolution Cryo Electron Microscopes will be presented on example of the newest JEOL's CRYO ARM family. Need for such innovative, yet reliable and researcher friendly design is driven nowadays by the most demanding biotechnology applications in observation of cells, proteins and other biological molecules with no fixation and no staining, where high resolution imaging and advanced computing techniques are expected to break another interpretation barrier and deliver three dimensional reconstruction at fraction of nanometer scale reaching a figure of 2Å. Result of JEOL's engineer team work will be illustrated by real world application examples.

Small molecule responsive probes that change their fluorescence in response to changes in the biochemical environment are key to understanding chemistry in cells. This is, in turn, is crucial in explaining most important questions concerning human health.
We have initially developed fluorescent responsive probes to monitor real-time dynamics of oxidative capacity [1] and labile pools of biologically-relevant [2, 3] and therapeutic metal ions [4] in live cells. Currently we move from single-analyte to multiple analyte small molecule sensing tools [5], in order to investigate simultaneously several parameters in biological model (aka multiparametric imaging - figure). Such probes are capable of uncovering biological complexity and proving interactions between biochemical partners in living systems. We will initially use them to investigate the interplay between oxidative stress and levels of labile Fe(II) ions, to evaluate biochemical heterogeneity of prostate and lung cancer at different stages of disease development. These tools can shed the light on the mechanisms of drug response and resistance and can be adapted to other disease models, contributing to the progress of personalised medicine.

References:

[1] A Kaur, JL Kolanowski, EJ New Angew. Chem. Int. Ed., 2016, 55, 1602.
[2] C Shen, JL Kolanowski, CM-N Tran, A Kaur, MC Akerfeldt, MS Rahme, TW Hambley, EJ New Metallom. 2016, 8, 915.
[3] JL Kolanowski, C Shen, EJ New Metals in the Brain, 2017, Springer, 55.
[4] JL Kolanowski, LJ Dawson, L Mitchell, Z Lim, ME Graziotto, WK Filipek, TW Hambley, EJ New Sens. Act. B: Chem. 2018, 255, 2721.
[5] JL Kolanowski, F Liu, EJ New Chem. Soc. Rev. 2018, 47, p. 195.

Synchrotron SOLARIS rozpoczyna pracę jako znakomite narzędzie badawcze otwarte dla użytkowników z Polski i spoza naszych granic. Przedstawione zostaną możliwości badawcze dwu działających linii eksperymentalnych, a także dwu kolejnych, które są w trakcie budowy i zostaną uruchomione w przyszłym roku. Plany rozwoju synchrotronu i budowy przyszłych linii zostaną również nakreślone

Two copies of each of the highly conserved six subunits of the eukaryotic Elongator complex (Elp1-6) constitute a large macromolecular complex (1, 2), which in combination with additional modification pathways conducts the formation of specific post-transcriptional modifications on uridines in the wobble base position of tRNAs. Its modification activity is essential for maintaining accurate translational rates, protein folding dynamics and global protein homeostasis. Neither the detailed chemistry of the reaction itself, nor the specific mechanisms by which temporarily associated regulatory factors (Kti-proteins) are modulating Elongator’s activity are currently fully understood. I will present novel insights into the catalytic cycle of the modification reaction based on the crystal structure of a bacterial Elp3 homologue at 2.15 A resolution (3). Our results reveal the unexpected arrangement of Elp3 lysine acetyl transferase (KAT) and radical S-adenosyl-methionine (SAM) domains that share a large interface to form a composite active site and tRNA binding pocket. Furthermore, I will present our latest results on the architecture of the fully assembled 12-subunit Elongator complex using electron microscopy and integrative modeling (4), which revealed a surprising asymmetric attachment of the Elp456 subcomplex to the dimeric and symmetric Elp123 subcomplex. In addition, I will present our studies on the temporary attached regulatory factors of Elongator, namely Kti11 and Kti13 (5). Our studies provide insight into the molecular mechanisms that allow the Kti11/Kti13 heterodimer to co-regulate two consecutive steps in ribosomal protein synthesis and deepen our understanding of Elongator’s modification activity as well as its role in the onset of various neurodegenerative diseases and cancer in humans.

(1) Glatt S, Létoquart J, Faux C, Taylor N, Séraphin B and Müller CW; The Elongator subcomplex Elp456 is a hexameric RecA-like ATPase; Nat Struct Mol Biol. 2012 Feb 19;19(3)
(2) Glatt S, Müller CW; Structural insights into Elongator function; Curr Opin Struct Biol. 2013 Apr;23(2)
(3) Glatt S, Zabel R, Kolaj-Robin O, Onuma OF, Baudin F, Graziadei A, Taverniti V, Lin TY, Baymann F, Séraphin B, Breunig KD, Müller CW; Structural basis for tRNA modification by Elp3 from Dehalococcoides mccartyi. Nat Struct Mol Biol. 2016 Sep;23(9)
(4) Dauden MI, Kosinski J, Kolaj-Robin O, Desfosses A, Ori A, Faux C, Hoffmann NA, Onuma OF, Breunig KD, Beck M, Sachse C, Seraphin B, Glatt S, Müller CW; Architecture of the yeast Elongator complex (EMBO Reports 2017)
(5) Glatt S, Zabel R, Vonkova I, Kumar A, Netz D, Pierik A, Lill R, Gavin AC, Balbach J, Breunig KD, Müller CW; Kti11/Kti13 structure reveals its dual its role in Elongator dependent tRNA modification and diphthamide biosynthesis; Structure 2015 Jan 6; 23(1)

Promieniowanie z zakresu krótkofalowego o długościach fali 10 nm do 120 nm jest nazywane promieniowaniem z zakresu skrajnego nadfioletu (ang. Extreme ultraviolet, EUV). Promieniowanie o jeszcze mniejszej długości fali, tj. 0.1-10nm jest to miękkie promieniowanie rentgenowskie (ang. soft X-ray, SXR).
Promieniowanie EUV i SXR jest bardzo silnie absorbowane w materii, co pozwala na uzyskiwanie wysokiego naturalnego kontrastu optycznego w eksperymentach dotyczących nanoobrazowania próbek o gęstości ciała stałego, lub też bezpośrednią obserwację rozkładu przestrzennego gęstości gazów. Dodatkowo, absorbowane jest przypowierzchniowo, w warstwie ok. 100-500nm, co pozwala na modyfikację materiału w bardzo cienkiej warstwie, bez zmiany jego własności w całej objętości, w eksperymentach związanych z mikro- i nanoobróbką materiałów. Ponadto, pozwala na wytworzenie dużych dawek pochłanianego promieniowania w eksperymentach radiobiologicznych. Te i inne własności promieniowania EUV i SXR zostaną omówione podczas prezentacji i poparte eksperymentami, ilustrującymi przedstawiane zagadnienia. Badania wykonano w oparciu o kompaktowe, laserowo-plazmowe źródło promieniowania EUV i SXR z podwójną tarczą gazową, opracowane w Wojskowej Akademii Technicznej. Źródło to było zastosowane na przestrzeni ostatnich lat do badań przedstawionych w prezentacji w ramach prac badawczych Zespołu Oddziaływania Promieniowania Laserowego z Materią Instytutu Optoelektroniki WAT.

1. Historia rozwoju i sposoby akceleracji cząstek
2. Zjawiska fizyczne wykorzystywane w akceleracji cząstek
3. Czym to się je - czyli jak przyspieszamy cząstki
4. Współczesne akceleratory - zastosowanie medyczne i niemedyczne
5. I co dalej ... - czyli kierunki w których rozwijają się metody akceleracji cząstek

Przedstawione zostaną podstawy fizyczne jednej z głównych technik medycznej diagnostyki obrazowej. Zostaną omówione zalety techniki i nowe kierunki rozwoju.

Choroby neurodegeneracyjne mianowicie pasażujące stwardnienie gąbczaste (ang. Transmissible spongiform encephalopathies – TSE) są śmiertelnymi zaburzeniami funkcji mózgu. Są powodowane nagromadzeniem nieprawidłowo zwiniętego białka prionowego wykazującego zwiększony udział konformacji β-kartki opornej na działanie proteaz komórkowych. Z punktu widzenia strukturalnego oznacza to że następuje przejście konformacyjne z natywnej (nietoksycznej) formy PrPC do bardzo toksycznej konformacji PrPSc nazywanej często jako forma scrapie. Białko prionowe kodowane jest przez gen PRNP w którym są obserwowane liczne pojedyncze mutacji większość z których prowadzi do spontanicznego wytwarzania toksycznej formy PrPSc w określonych obszarach mózgu. W prezentacji zostaną pokazane trójwymiarowe struktury wysokiej rozdzielczości otrzymane dla ludzkiego białka prionowego PrPC za pomocą spektroskopii NMR w roztworze. Dodatkowo, zostanie przeprowadzona analiza strukturalna dla trzech mutantów białka PrPC – dwóch patogennych mutantów (Q212P i V210I), oraz naturalnie występującej formy białka PrPC (E219K). Dokładna analiza danych eksperymentalnych i porównanie z wcześniej rozwiązanymi strukturami prionowymi daje nam wskazówki do postulowania możliwych mechanizmów konwersji formy PrPC do formy PrPSc w różnych warunkach.

Approximately 1-5% of breast cancers are attributed to inherited mutations in BRCA1 or BRCA2 and are selectively sensitive to poly(ADP-ribose) polymerase (PARP) inhibitors. In other cancer types, germline and/or somatic mutations in BRCA1 and/or BRCA2 (BRCA1/BRCA2) also confer selective sensitivity to PARP inhibitors. Thus, assays to detect BRCA1/BRCA2-deficient tumors have been sought. Recently, somatic substitution, insertion/deletion and rearrangement patterns, or 'mutational signatures', were associated with BRCA1/BRCA2 dysfunction. Herein we used a lasso logistic regression model to identify six distinguishing mutational signatures predictive of BRCA1/BRCA2 deficiency.

Nanostruktury węglowe są jednymi z najczęściej badanych współcześnie cząsteczek, ze względu na ich potencjalne zastosowanie w medycynie i biotechnologii, jednak charakteryzująca je hydrofobowość oraz toksyczność znacznie utrudnia proces przejścia do badań aplikacyjnych. W tej prezentacji przedstawię badania dotyczące dyspepsji fulerenów C60 w roztworze wodnym przy wykorzystaniu substancji amfifiliowych. We wstępie opiszę badane cząsteczki oraz preparatykę opisanych zawiesin. Następnie przedstawię wyniki oceny próbek pod względem jakości otrzymanej dyspersji, na podstawie widm UV-Vis. Najlepszą próbkę oraz dwie próbki o podobnym składzie, przeanalizowano następnie przy pomocy spektroskopii absorpcyjnej FTIR w celu określenia wzajemnego oddziaływania pomiędzy molekułami na podstawie drgań molekularnych. Kolejnym etapem badań była analiza wpływu otrzymanych dyspersji na dwuwarstwę fosfolipidową oraz scharakteryzowanie głównego przejścia fazowego i jego zmian spowodowanych obecnością fulerenów i badanych surfaktantów. W tym celu skorzystano z techniki małokątowego rozpraszania promieniowania rentgenowskiego (SAXS), która dostarczyła wartościowych informacji strukturalnych, oraz różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC), która pomogła określić parametry przemiany fazowej w tych układach. Dodatkowo przeprowadzono badania topograficzne, metodą mikroskopii sił atomowych (AFM), które pozwoliło bezpośrednio określić rozmiary badanych obiektów.

W ramach wykładu poruszone zostaną następujące zagadnienia: 1. wielkościowe zróżnicowanie leków – od związków niskocząsteczkowych przez peptydy do białek 2. zróżnicowanie leków pod względem celu komórkowego, na jaki są nakierowanie – białka jako główny cel leków, leki modyfikujące kwasy nukleinowe 3. oddziaływanie białko-białko jako szczególnie trudny cel w projektowaniu leków 4. optymalizacja struktury leku 5.modulacja allosteryczna – czemu służy i jakie są zalety leków allosterycznych 6. proteasom jako cel zarówno leków orto- jak i allosterycznych

DNA które koduje informację genetyczną w naszych komórkach podlega ciągłemu atakowi substancji chemicznych, promieniowania oraz procesów komórkowych zmieniających lub uszkadzających jego strukturę chemiczną. Owe uszkodzenia jeśli nie naprawione, prowadzą do powstania mutacji DNA, które często są przyczyną chorób; najlepszym tego przykładem są nowotwory które zawsze rozpoczynają się od zmian w materiale genetycznym. Podczas wykładu omówione zostaną mechanizmy powodujące że nasze DNA mutuje i propozycje regulacji tego procesu.

Rozwój nowych metod radioterapii umożliwia ograniczenie dawki w narządach krytycznych, ale może wpływać na podwyższenie dawek w narządach odległych, poza polem wiązki pierwotnej. Jest to tym istotniejsze, gdy pacjent jest w grupie o wyższym ryzyku narażenia na napromienianie, np.: dzieci, kobiety w ciąży, pacjenci z rozrusznikami serca. Celem prezentacji jest omówienie sposobów pomiarów dawek w obszarach odległych od miejsc napromienianych oraz przeanalizowanie ich rozkładów dla najnowszych technik stosowanych w radioterapii na podstawie własnych doświadczeń oraz badań literaturowych.
Obliczenia rozkładów dawek w odległych miejscach są niemożliwe dla większości dostępnych komercyjnie systemów planowania leczenia, w pełni uwzględniające charakter promieniowania kalkulacje możliwe są tylko z użyciem metod Monte Carlo. Według doniesień literaturowych oraz badań przeprowadzonych przez autorów, dawki w narządach odległych w zależności od zastosowanej techniki (3DCRT, IMRT, VMAT) oraz rodzaju użytego promieniowania mogą osiągać od kilku miligrejów w znacznych odległościach od obszaru napromienianego do kilkudziesięciu centygrejów w pobliży granicy pola napromienianego.

Metody spektroskopii rentgenowskiej opierają się na oddziaływaniu promieniowania X z materią i pozwalają na uzyskanie informacji o strukturze chemicznej i elektronowej badanych układów. Dzięki swoim zaletom, takim jak m.in. duża czułość i selektywność oraz możliwość wykonywania eksperymentów in situ, spektroskopia rentgenowska coraz częściej wykorzystywana jest w analizie materiału biologicznego. Podczas wykłady omówione zostaną podstawy fizyczne spektroskopii rentgenowskiej oraz przykłady zastosowań w badaniach tkanek chorobowych, biomolekuł oraz substancji biologicznie czynnych, a także nowe możliwości badawcze związane z rozwojem tych technik.

Nadprodukcja i agregacja amyloidu β (Aβ) jest najwcześniejszym zidentyfikowanym zjawiskiem biochemicznym w chorobie Alzheimera, poprzedzającym wystąpienie objawów klinicznych o wiele lat. Jedna z licznych koncepcji mechanizmów choroby wiąże jej istotę, śmierć neuronów, z wytwarzaniem wolnych rodników tlenowych przez kompleksy miedziowe peptydu Aβ. Odnośne badania eksperymentalne poświęcane są głównie peptydom Aβ1-40 i Aβ1-42, z pominięciem form skróconych przy końcu N, pomimo iż badania analityczne wskazują, że peptyd Aβ4-42 występuje w mózgu obficiej niż Aβ1-40 i Aβ1-42 razem wzięte, zarówno u ludzi chorych, jak i zdrowych. Wyniki naszych badań kompleksów miedziowych peptydu Aβ4-42 i jego analogów wskazują, że może on pełnić rolę fizjologiczną jako zmiatacz jonów miedziowych w synapsie, warunkując prawidłową neurotransmisję i chroniąc komórki przed stresem oksydacyjnym, działając antagonistycznie w stosunku do peptydów Aβ1-40 i Aβ1-42.

Przedstawione będą najnowsze metody diagnostyczne we współczesnej medycynie. Szczegółowo omówiona będzie metoda zaawansowanej analizy EKG oraz fali pulsu. Zaprezentowane zostaną wyniki zastosowania tych metod w diagnostyce chorób serca i układu krążenia. Pokazane zostaną możliwości wykorzystania tych metod w systemie telemonitoringu medycznego. Omówione zostaną wady i zalety terapii protonowej chorób nowotworowych. Przedstawiony zostanie aktualny stan projektu ośrodka radioterapii protonowej realizowanego w Wielkopolsce.

Structural analysis of biomolecules is a key challenge in current biology and a prerequisite for understanding the molecular basis of essential cellular processes. The use of solution techniques is important for characterizing structure, complex formation and dynamics of biomolecules and biomolecular complexes.
As experimental data for large biomolecules and biomolecular complexes are often sparse, it is advantageous to combine these data with additional information from other solution techniques. In my presentation I will show our recent achievements in integrating Small-Angle X-ray Scattering (SAXS) data with complementary data from Nuclear Magnetic Resonance Spectroscopy, X-ray crystallography, electron microscopy, and mass spectrometry to study structure and dynamics of large disease-related proteins and protein complexes. By using our integrated approach we were able to provide a comprehensive and accurate description of protein complex structure and dynamics in a native-like environment. This underscores the central role of SAXS for structure determination of protein complexes and ensures its unique role and contributions in integrated structural biology approaches in the future.

Celem prelekcji jest zapoznanie słuchacza z wyzwaniami, zadaniami i obowiązkami jakie stawiane są fizykom medycznym w jednostkach ochrony zdrowia. Ze względu na obszerność tematu, przedstawię powyższe zagadnienia ograniczając się do przykładu pracy w szpitalu onkologicznym. Wierzę że zaproponowany przeze mnie wykład stanowić będzie dobrą podstawę do zgłębienia nakreślonych w nim zagadnień takich jak kontrola jakości, pomiary dozymetryczne, planowanie i realizacja leczenia, weryfikacja obrazowa czy też zagadnienia związane z radioterapią adaptacyjną które mogą zostać przybliżone w sposób bardziej szczegółowy podczas kolejnych spotkań

Choroby neurodegeneracyjne, takie jak choroba Alzheimera, Parkinsona, Huntingtona czy stwardnienie zanikowe boczne to wielofunkcyjne zaburzenia wyniszczające układ nerwowy. Są one następstwem patologicznych zmian w konformacji fizjologicznie występujących peptydów i białek, które to zmiany prowadzą do ich oligomeryzacji i agregacji w komórkach nerwowych lub przestrzeni pozakomórkowej. Wiele lat intensywnych badań nad tymi schorzeniami, zintensyfikowanych postępem technologii i medycyny, ale także wymuszonych niejako przez zmiany demograficzne i starzenie się społeczeństw, doprowadziło do ustalenia podstaw patofizjologicznych tych schorzeń, jednak mechanizmy molekularne leżące u podstaw neurodegeneracji, oraz wiele aspektów tych patologii wciąż pozostaje nieuchwytnymi dla badaczy. Najnowsze hipotezy dotyczące wspólnej, prionozo-podobnej natury wszystkich chorób neurodegeneracyjnych zdają się kierować badania na poszukiwania mechanizmów regulujących powstawanie i rozprzestrzenianie się „zarodków” amyloidogenezy jako potencjalnych celów do projektowania nowych terapeutyków. Innym aspektem jest problem jak najwcześniejszego wykrycia schorzeń neurodegeneracyjnych, najlepiej zanim jeszcze wkroczą one w fazę objawową. Intensywnie rozwijająca się proteomika jest jednym z narzędzi, które coraz śmielej wykorzystywane jest do tego celu. Paradoksalnie jednak, w przypadku chorób neurodegeneracyjnych, im więcej wydaje się że wiemy, im więcej odkrywamy, tym więcej pytań powstaje i tym bardziej skomplikowany obraz powstaje.

Celem biologii strukturalnej jest poznanie budowy i mechanizmu działania makrocząsteczek biologicznych – głównie białek i kwasów nukleinowych, na poziomie poszczególnych atomów. Przez lata dziedzina ta była zdominowana przez metody krystalograficzne. W podejściu tym uzyskuje się krystaliczną formę makromolekuł, a następnie na uzyskanych kryształach rozprasza się promieniowanie rentgenowskie. Z uzyskanych wzorów dyfrakcji oblicza się rozkład elektronów w krysztale i w ten sposób określa się budowę badanej cząsteczki. Metoda ta pozwala nie tylko na prowadzenie badań podstawowych, znajduje też kluczowe zastosowania w procesie projektowania nowych inhibitorów białek, potencjalnych nowych leków. Szczegółowa informacja na temat oddziaływań białek z inhibitorami pozwala w racjonalny sposób modyfikować te inhibitory, poprzez dodawanie lub modyfikacje grup chemicznych. Celem jest uzyskanie związków o lepszych własnościach. Podejście to zostało z sukcesem zastosowane np. do opracowania nowych inhibitorów proteazy HIV. Krystalografii można też używać, jako metody przesiewowej do poszukiwania zupełnie nowych ligandów białek.
W ostatnich czterech latach w biologii strukturalnej ma miejsce metodyczna rewolucja związana z rozwojem wysokorozdzielczej krio-mikroskopii elektronowej (cryo-EM). Przez lata metody EM dostarczały informacji strukturalnej o ograniczonej rozdzielczości (do ok. 5 Å), która nie pozwalała na poznanie i badanie szczegółów działania makromolekuł. Opracowanie szybkich kamer bezpośrednio rejestrujących elektrony (direct detectors) oraz odpowiedniego oprogramowania pozwoliło na uzyskanie rozdzielczości do 2 Å, a więc takich, jakimi charakteryzują się wysokiej jakości struktury krystalograficzne. Metody cryo-EM pod wieloma względami przewyższają krystalograficzne – wymagają mniejszych ilości materiału, nie wymagają uzyskania formy krystalicznej, co często jest niemożliwe dla skomplikowanych makromolekuł, pozwalają badać wielkie kompleksy charakteryzujące się dużą mobilnością. Zastosowanie cryo-EM pozwoliło ostatnio określić struktury cząsteczek, które przez lata były niedostępne dla metod biologii strukturalnej, takich jak rybosomy eukariotyczne, presenilina, która generuje beta-amyloid, czy spliceosom. Przyniosło to prawdziwą rewolucję w naszym rozumieniu procesów życiowych na poziomie poszczególnych atomów.

W ramach wykładu przedstawiona zostanie klasyfikacja typów kolagenu, źródła jego otrzymywania, właściwości fizyko-chemiczne oraz wynikające z nich zastosowania medyczne oraz związane z medycyną.

Promieniowanie synchrotronowe z uwagi na swoje właściwości wykorzystywane jest do zastosowań w medycynie. Podczas wykładu omówione zostanie wykorzystanie promieniowania synchrotronowego do określania składu pierwiastkowego, stopni utleniania wybranych pierwiastków oraz zmian ich otoczenia chemicznego między innymi w komórkach i tkankach nowotworowych ze szczególnym uwzględnieniem nowotworów prostaty.
Liczne techniki badawcze, poczynając od metod emisyjnych poprzez techniki, rozproszeniowe, kończąc na technikach absorpcyjnych pozwalają na prowadzenie badań zarówno w skali makro jak i mikro a nawet nano. Prowadzenie badań metodami fizyki różnorodnych materiałów biologicznych ważne jest m. in. z punktu widzenia zwalczania chorób nowotworowych jak i innych patologii. Obrazowanie spektroskopowe układów tkankowych, komórkowych (badając wewnętrzną strukturę komórek, organizację cytoszkieletu, własności mechaniczne i biochemiczne) oraz badania na poziomie molekularnym stanowią ważny wkład do rozwoju metod diagnostycznych chorób cywilizacyjnych XXI wieku.

Powstanie synchrotronów 3. generacji zapoczątkowało 30 lat temu nową erę w badaniach struktury białek i dynamiki procesów biochemicznych, przyczyniając się także do rozwoju nowych metod obrazowania tkanek o wysokiej rozdzielczości i kontraście. W ostatniej dekadzie burzliwy rozwój źródeł promieniowania synchrotronowego (PS) 4. generacji - krótkofalowych laserów na swobodnych elektronach (ang. FEL – Free Electron Lasers) pozwolił złamać fundamentalne ograniczenia, jakie nieodzownie niosą z sobą zniszczenia radiacyjne towarzyszące użyciu promieniowania rentgenowskiego. Dla nauk biologicznych i medycyny otwiera to nowe możliwości badania struktury i obrazów obiektów biologicznych, z niespotykaną rozdzielczością czasową i przestrzenną, a w dalszej perspektywie rozwój nowych terapii. Z pomocą tych źródeł możemy badać nawet pojedyncze makromolekuły z rozdzielczością atomową. W wykładzie na kilku przykładach wyjaśnimy zasady podstawowych metod badawczych, naszkicujemy stan obecny nowych zastosowań PS, oraz nadzieje i wyzwania, jakie stoją przed dalszym rozwojem synchrotronowych metod w naukach biomedycznych.

W referacie przedstawione zostaną laserowo-plazmowe źródła promieniowania w zakresie widmowym miękkiego promieniowania rentgenowskiego i skrajnego nadfioletu (EUV), które zostały opracowane w Instytucie Optoelektroniki WAT na potrzeby zastosowań w różnych obszarach nauki i współczesnej technologii. Promieniowanie tych źródeł jest wytwarzane w plazmie wysokotemperaturowej powstającej w wyniku oddziaływania nanosekundowych impulsów laserowych wielkiej mocy z impulsową tarczą gazową (ang. gas puff target). Tarcze gazowe, wytwarzane poprzez wstrzyknięcie niewielkiej porcji gazu pod wysokim ciśnieniem, są naświetlane impulsami promieniowania wytwarzanymi laserami typu Nd:YAG, generującymi impulsy laserowe o czasie trwania od 1 ns do 10 ns i energii of 0,5 J do 10 J w pojedynczym impulsie, z częstością powtarzania impulsów 10 Hz. Do wytwarzania tarcz gazowych opracowano układy wysokociśnieniowych zaworów elektromagnetycznych, wyposażonych w specjalna dyszę podwójną, która pozwala na formowanie dwustrumieniowej tarczy gazowej, umożliwiającej wytwarzanie promieniowania rentgenowskiego i EUV z dużą wydajnością bez niszczenia i degradacji dyszy gazowej przez plazmę. Źródła są wyposażone w różnego typu układy optyczne do formowania i ogniskowania wiązki promieniowania rentgenowskiego lub EUV w postaci osiowosymetrycznych elipsoidalnych zwierciadeł całkowitego zewnętrznego odbicia, zwierciadeł wieloelementowych typu „oko raka” (ang. lobster eye) oraz interferencyjnych zwierciadeł elipsoidalnych z pokryciem cienkimi warstwami Mo/Si. W prezentacji zostaną omówione przykłady zastosowania tych źródeł w mikroskopii obiektów biologicznych z nanometrową rozdzielczością przestrzenną, w radiobiologii oraz do obróbki polimerów w celu zmiany ich biokompatybilności. Referat obejmuje prace wykonane w latach 2010-2015, które były finansowane przez: Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego (projekty EUREKA E! 3892 ModPolEUV oraz COST Action MP0601), Fundację Nauki Polskiej (HOMING 2009 Programme), Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (program LIDER), Narodowe Centrum Nauki oraz Komisję Europejską (projekty Laserlab Europe, CEZAMAT i OPTOLAB oraz program EXTATIC).

XII Poznańskie Sympozjum Polimerowe

Poznań, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, 25 kwietnia 2014
Wykłady w auli IFM PAN

09:30-09:40 OTWARCIE XII SYMPOZJUM

09:40-10:10 Prof. dr hab. Ewa Andrzejewska, Wydział Technologii Chemicznej PP, Stałe elektrolity polimer-ciecz jonowa: czy przewodnictwo

stałego elektrolitu może być większe niż wyjściowej cieczy?
10:10-10:40 Dr Adam Rachocki, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Stałe elektrolity polimer-ciecz jonowa: przypowierzchniowa dyfuzja

jonów w matrycy poliakrylowej
10:40-11:10 Dr Ewa Markiewicz, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Dielektryczne i magnetyczne własności folii kompozytowych

BiFeO3-PVDF wytworzonych metodą prasowania na gorąco

11:10-11:40 PRZERWA KAWOWA

11:40-12:10 Prof. dr hab. Józef Garbarczyk, Wydział Technologii Chemicznej PP, Nanocząstki srebra w izotaktycznym polipropylenie
12:10-12:25 Dr Monika Makrocka-Rydzyk, Wydział Fizyki UAM, Dynamika molekularna kopolimerów PBA/PEO o strukturze gwiaździstej
12:25-12:40 Dr Maria Dobies, Wydział Fizyki UAM, Zastosowanie relaksometrii NMR i spektroskopii dielektrycznej do badania

dynamiki molekularnej poliizopropenu w symetrycznym kopolimerze dwublokowym poli(styren-b-izopren)

12:40-14:30 SESJA POSTEROWA / PRZERWA OBIADOWA

14:30 ZAKOŃCZENIE XII SYMPOZJUM

XI Poznańskie Sympozjum Polimerowe

Politechnika Poznańska, Wydział Technologii Chemicznej, Poznań, 15 marca 2012

10.00-10.10 Otwarcie Seminarium przez Dziekana Wydziału Technologii Chemicznej Prof. dra hab. inż. Krzysztofa Alejskiego

10.10-10.50 S. Jurga, Wydział Fizyki UAM, Mikroskopia i spektroskopia układów makromolekularnych: możliwości badań w CNBM
10.50-11.10 M. Starzycki, Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Analiza sekwencjonowania DNA do odróżniania gatunków żywych organizmów
11.10-11.30 A. Kościuszko, K. Piszczek, T. Sterzyński, Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej UTP w Bydgoszczy,

Instytut Technologii Materiałów PP, Wielowarstwowe kompozyty polipropylenowe z napełniaczem drewnopochodnym - budowa, wytwarzanie i właściwości
11.30-11.50 K. Sobocińska, J. Garbarczyk, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Gnieźnie, Wydział Technologii Chemicznej PP,

Struktura i właściwości mieszanin biodegradowalnego poliestru z poliolefinami
11.50-12.10 M. Makrocka-Rydzyk, Wydział Fizyki UAM, Procesy krystalizacji w układach gwiaździstych o mieszanych ramionach PBA/PEO

12.10-12.30 Przerwa kawowa

12.30-13.00 M. Kozak, Wydział Fizyki UAM, Badania strukturalne kowalencyjnych oligomerów ludzkiej cystatyny C
13.00-13.20 A. Rachocki, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Przewodnik protonowy na bazie kwasu alginowego i benzimidazolu

- właściwości elektryczne i dynamika molekularna
13.20-13.40 E. Markiewicz, D. Paukszta, S. Borysiak, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Wydział Technologii Chemicznej PP,

Właściwości dielektryczne kompozytów polipropylenu z napełniaczami lignocelulozowymi
13.40-14.00 K. Szpotkowski, Wydział Fizyki UAM, Dynamika molekularna i przejścia fazowe w układach fosfolipid-surfaktant
14.00-14.20 M. Krzyżostaniak, Metler-Toledo, Obserwacja - optymalizacja polimeryzacji w czasie rzeczywistym

14.20-15.20 Sesja posterowa / Przerwa obiadowa

15.20 ZAKOŃCZENIE SYMPOZJUM

X Poznańskie Sympozjum Polimerowe

poświęcone pamięci Prof dr. hab. Narcyza Piślewskiego

Poznań, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, 15 marca 2011

09:00-09:15 Otwarcie Sympozjum

09:15-10:00 Prof. dr hab. Marek Potrzebowski, Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN, Zastosowanie spektroskopii NMR

w ciele stałym w badaniach struktury i dynamiki polimerów syntetycznych
10:00-10:45 Prof. dr hab. Ewa Andrzejewska, Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej PP, Nanokompozyty polimerowe
10:45-11:30 Prof. dr hab. Stefan Jurga, Wydział Fizyki UAM, Nanostruktury hybrydowe w zastosowaniach biomedycznych

11:30-13:00 Sesja plakatowa / kawa

13:00-13:45 Prof. dr hab. Bożena Hilczer, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Relaksacja dielektryczna w ferroelektrycznych polimerach

uwięzionych w nanoporach
13:45-14:30 Prof. dr hab. Józef Garbarczyk, Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej PP, Epitaksja beta iPP na związkach

niskomolekularnych - czy można ją przewidzieć?

14:30 Zakończenie Sympozjum

IX Poznańskie Sympozjum Polimerowe

Wydział Fizyki, Poznań, 5 marca 2009

11.00-11.10 Prof. dr hab. Stefan Jurga, Zakład Fizyki Makromolekularnej, Wydział Fizyki UAM, OTWARCIE SYMPOZJUM

11.10-11-40 S. Jurga, Wydział Fizyki UAM, Dynamika molekularna w polimerach badana metodami NMR, reologii i spektroskopii dielektrycznej
11.40-12.10 J. Tritt-Goc, J. Kowalczuk, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, MRI w badaniach polimerów hydrofilowych
12.10-12.30 M. Makrocka-Rydzyk, A. Wypych, M. Jancelewicz, S. Jurga, Wydział Fizyki UAM, Dynamika molekularna i struktura

kopolimerów typu „miktoarm star” PEO/PBA

12.30-13.30 PRZERWA KAWOWA

13.00-13.30 M. Banaszak, P. Knychała, K. Lewandowski, Wydział Fizyki UAM, Wybrane zastosowania teorii pola do przewidywania

nanostruktur kopolimerowych
13.30-14.00 J. Kaszyńska, B. Hilczer, P. Biskupski, A. Rachocki, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Wydział Fizyki UAM, Badania dynamiki

łańcuchów polimerowych w poli(fluorku winylidenu) metodą magnetycznej relaksacji jądrowej, dielektrycznej i mechanicznej
14.00-14.20 E. Markiewicz, S. Borysiak, D. Paukszta, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Wydział Technologii Chemicznej PP, Wpływ modyfikacji

napełniaczy ligno-celulozowych na właściwości akustyczne kompozytów z matrycą polimerową
14.20-14.40 J. Jenczyk, A. Wypych, M. Makrocka-Rydzyk, S. Głowinkowski, S. Jurga, Wydział Fizyki UAM, Badania kopolimerów

blokowych metodami spektroskopowymi
14.40-16.00 K. Szpotkowski, A. Wypych, M. Kozak, S. Jurga, Wydział Fizyki UAM, Nanodyski bicelarne, ich struktura i przejścia fazowe

15.00-16.00 SESJA POSTEROWA

16.00 ZAMKNIĘCIE SYMPOZJUM

VIII Poznańskie Sympozjum Polimerowe

Zakład Polimerów, Wydział Technologii Chemicznej, Politechnika Poznańska, Pozanń, 27 marca 2009

Polsko-Niemieckie Centrum Akademickie, ul. Jana Pawła II, 28

09.30-09.45 Prof. dr hab. Andrzej Olszanowski, Dziekan Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej, Otwarcie Seminarium

SESJA PORANNA

09.40-10.10 H. Drozdowski, Wydział Fizyki UAM, Modele cieczy w badaniach dynamiki molekuł łańcuchowych
10.10-10.40 M.Szostak, Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania, Politechnika Poznańska, Polimerowe materiały magnetyczne
10.40-10.55 A. Rachocki, K. Pogorzelec-Glaser, J. Tritt-Goc, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Badania NMR kwasu alginowego

w postaci proszku oraz folii
10.55-11.10 B. Orozbaev, Wydział Fizyki UAM, Dynamika molekularna w układach typu Podand badana za pomocą

Magnetycznego Rezonansu Jądrowego oraz Spektroskopii Dielektrycznej

11.10-11.40 Przerwa kawowa

11.40-12.10 M. Kozak, Wydział Fizyki UAM, Zdolność do tworzenia protofibrili amyloidów przez ludzką cystatynę C w oparciu o badania SAXS
12.10-12.25 H. Jurewicz, J. Garbarczyk, Wydział Technologii Chemicznej PP, Nukleacja polipropylenu przez związki chinakrydonowe
12.25-12.40 J. Jenczyk, Wydział Fizyki UAM, Określanie rozmiarów domen w kopolimerach blokowych za pomocą dyfuzji spinowej
12.40-13.00 M. Krzyżostaniak, Mettler-Toledo, Innowacyjne techniki badań tworzyw sztucznych

13.00-14.15 Przerwa obiadowa / Sesja posterowa

SESJA POPOŁUDNIOWA

14.15-14.30 E. Markiewicz, M. Konieczna, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Wydział Budowy Maszyn PP,

Właściwości dielektryczne kompozytów PET/PPS/BT
14.30-14.45 W. Waszkowiak, Wydział Fizyki UAM, Dynamika molekularna w modyfikowanych polidimetylosiloksanach
14.45-15.00 A. Romaniuk, Wydział Fizyki UAM, Rentgenowska analiza strukturalna roztworów pochodnych anizolu

i toluenu w 1,4-dimetylobenzenie
15.00-15.15 K. Szpotkowski, Wydział Fizyki UAM, Dynamika molekularna i przejścia fazowe w układach fasolipidów zmieszanych z surfaktantami
15.15-15.30 M. Bryk, J. Garbarczyk, Wydział Technologii Chemicznej PP, Techniki DSC i PLM w badaniach kinetyki krystalizacji

mieszanin polimerowych

15.30 ZAKOŃCZENIE SYMPOZJUM

VII Poznańskie Sympozjum Polimerowe

Poznań, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, 17 marca 2008
Wykłady w auli IFM PAN

09:00-09:10 Otwarcie
09:10-09:50 Stefan Jurga, Wydział Fizyki UAM, Ruchy molekularne i struktura w układach makromolekularnych badane za pomocą NMR,

spektroskopii dielektrycznej i reologii
09:50-10:30 Ewa Andrzejewska, Politechnika Poznańska, Fotopolimeryzacja w obecności cieczy jonowych
10:30-10:50 Krzysztof Lewandowski, Wydział Fizyki UAM, Struktura pojedynczego łańcucha kopolimeru wieloblokowego badana sieciowymi

i niesieciowymi metodami Monte Carlo

10:50-11:30 Przerwa kawowa

11:30-12:00 Roza Tomikowska, Haas Reaktory, Analiza Termiczna & Powierzchniowa Nowe trendy, innowacyjne rozwiązania i nowoczesne

technologie w obszarze analizatorów termicznych, właściwości powierzchniowych i systemów reaktorów laboratoryjnych HAAS
12:00-12:20 Mariola Sądej, Politechnika Poznańska, Fotoutwardzalne kompozyty zawierające metakrylan i krzemionkę
12:20-12:40 Jacek Jenczyk, Wydział Fizyki UAM, Dynamika molekularna w układach kopolimerów dwublokowych poli(styrenu-b-izoprenu)

12:40-14:00 Sesja plakatowa / obiad

14:00-14:30 Aleksandra Wypych, Wydział Fizyki UAM, Wpływ zjawiska starzenia fizycznego na strukturę i dynamikę molekularną polimerów

amorficznych

14:30-14:50 Zakończenie

VI Poznańskie Sympozjum Polimerowe

Poznań, Instytut Fizyki, Wydział Fizyki UAM, 16 marca 2007

09.00-09.05 Otwarcie Seminarium

09:05-09.30 M. Banaszak, Instytut Fizyki UAM, Symulacja molekularna dwuciągłych nanostruktur w roztworach kopolimerów dwublokowych
09:30-09:45 A. Marcinkowska, E. Andrzejewska, Instytut Technologii i Inżynierii Chemicznej PP, Fotopolimeryzacja układu

dwuskładnikowego dimetakrylan/dimetakrylan
09:45-10:00 P. Ziobrowski, A. Marcinkowska, E. Andrzejewska, M. Drozdowski, Wydział Fizyki Technicznej PP,

Badanie układów dwuskładnikowych dimetakrylan/dimetakrylan metodą spektroskopii Brillouina
10:00-10:15 M. Dobies, Instytut Fizyki UAM, Badanie niejonowego procesu żelowania niskometylowanych pektyn
10:15-10:30 J. Kowalczuk, J. Tritt-Goc, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Wpływ promieniowania mikrofalowego na dynamikę hydrożelu HPMC
10:30-10:45 M. Makrocka-Rydzyk, Instytut Fizyki UAM, Procesy relaksacyjne w kopolimerach cykloolefinowych

10:45-11:15 PRZERWA

11:15-11:45 M. Kozak, Instytut Fizyki UAM, Badanie procesu termodenaturacji biopolimerów przy pomocy metody małokątowego

rozpraszania promieniowania rentgenowskiego (SAXS)
11:45-12:15 E. Markiewicz, C. Pawlaczyk, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Optymalizacja własności mechanicznych i dielektrycznych

celulozy stosowanej w przetwornikach elektroakustycznych
12:15-12:30 T. Zalewski, Instytut Fizyki UAM, Praktyczne zastosowanie kopolimeru kwasu mlekowego i glikolowego (PLGA) w inżynierii tkankowej
12:30-12:45 M. Podgórska, E. Andrzejewska, I. Stępniak, Instytut Technologii i Inżynierii Chemicznej PP, Zastosowanie fotopolimeryzacji

do otrzymywania stałych elektrolitów polimerowych typu polimer-ciecz jonowa

13:00-14:00 SESJA POSTEROWA

14:00-14:15 J. Jenczyk, Instytut Fizyki UAM, Badanie dynamiki molekularnej kopolimerów blokowych poli(styrenu-b-izoprenu)
14:15-14:30 M. Wencka, K. Wichłacz, H. Kasprzyk, S. Lijewski, S.K. Hoffmann, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Instytut Chemii AR,

Degradacja celulozy na podstawie badań CW i FT-EPR
14:30-14:45 J. Krzaczkowska, M. Strankowski, K. Jurga, S. Jurga, Instytut Fizyki UAM, Dynamika molekularna polimeru w nanokompozytach typu

polimer/glinokrzemian badana metodą szybkiego cyklowania pola magnetycznego (Fast Field Cycling)

14.50 Zamknięcie Seminarium

V Poznańskie Sympozjum Polimerowe

Poznań, Politechnika Poznańska, 24 luty 2006

09.00-09.15 Prof. dr hab. Andrzej Olszanowski, Dziekan Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej, Otwarcie Seminarium

SESJA PORANNA

09.15-09.45 B. Hilczer, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Funkcjonalizacja ferroelektryków polimerowych
09.45-10.15 J. Garbarczyk, Wydział Technologii Chemicznej, PP, Epitaksja w polimerach
10.15-10.45 M. Banaszak, Zakład Fizyki Makromolekularnej UAM, Wydział Fizyki UAM, Sukcesy modeli mezoskopowych

w badaniach nanostruktur kopolimerów blokowych
10.45-11.00 S. Wołoszczuk, M.Banaszak, S.Jurga, Zakład Fizyki Makromolekularnej, Wydział Fizyki UAM,

Temperaturowe zmiany strukturalne w kopolimerach wieloblokowych badane metodą symulacji Monte Carlo
11.00-11.15 Panel dyskusyjny

11.15-11.45 Przerwa kawowa

11.45-12.15 H. Drozdowski, Wydział Fizyki UAM, Badania dyfuzji translacyjnej cząsteczek łańcuchowych metodą rentgenowską

i przy zastosowaniu modeli cieczy
12.15-12.45 M. Makrocka-Rydzyk, Zakład Fizyki Makromolekularnej, Wydział Fizyki UAM, Badania reologiczne dynamiki molekularnej

kopolimerów etylenowo-norbornenowych
12.45-13.00 G. Nowaczyk, D. Vlassopoulos, M. Kempka, S. Jurga, Zakład Fizyki Makromolekularnej UAM, Wydział Fizyki UAM,

Własności lepkosprężyste Carbopolu I jego mieszanin z surfaktantami
13.00-13.15 S. Borysiak, Wydział Technologii Chemicznej PP, Wpływ ścinania na strukturę krystaliczną polipropylenu
13.15-13.30 T. Tomczyk, B. Jurkowski, Wydział Budowy Maszyn PP, Wpływ czynników technologicznych na właściwości mieszanek

gumowych na bazie kauczuku butadienowego napełnianego montmorylonitem
13.30-14.00 Dyskusja i sesja posterowa

14.00-15.00 Przerwa obiadowa

SESJA POPOŁUDNIOWA

15.00-15.30 A. Rachocki. J. Tritt-Goc, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Mody relaksacyjne rozpoznane w pochodnych celulozy metodą

Fast Field Cycling
15.30-15.45 M. Jancelewicz, M. Kempka, S. Jurga, Zakład Fizyki Makromolekularnej UAM, Wydział Fizyki UAM,

Badania dynamiki molekularnej w modyfikowanych poli(dwumetylosiloksanach) metodami NMR
15.45-16.00 J. Kowalczuk, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Pomiar współczynnika dyfuzji metodą echa stymulowanego
16.00-16.15 M. Nowicki, Wydział Fizyki Technicznej PP, Mikroskopowe (AFM) i nanomechaniczne badania polimerów
16.15-16.30 T. Zalewski, S. Kuśmia, M. Kempka, prof. P. Lubiatowski, E. Szcześniak, Zakład Fizyki Makromolekularnej UAM, Wydział Fizyki UAM,

Zastosowanie rusztowań polimerowych w regeneracji tkanek

16.30-17.00 DYSKUSJA I ZAKOŃCZENIE SYMPOZJUM

IV Poznańskie Sympozjum Polimerowe

Poznań, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, 8 marca 2005
Wykłady w auli IFM PAN

09:00-09:50 Dynamika molekularna polimerów. Badania spektroskopowe, Stanisław Hoffman, IFM PAN,
09:50-10:30 Wolne rodniki w technologii wytwarzania i przetwarzania tworzyw sztucznych, Jan Jurga , PP
10:30-10:50 Charakterystyka fazowa wybranych polisacharydów badana metodą DS, Adam Rachocki, IFM PAN

10:50-11:20 Przerwa kawowa

11:20-12:00 Modelowanie polimerów, Michał Banaszak, UAM
12:00-12:30 Struktura i dynamika molekularna cyklicznych kopolimerów olefinowych, Monika Makrocka-Rydzyk, UAM

12:30-13:30 Sesja plakatowa cz.1
13:30-14:30 Przerwa obiadowa

14:30-15:10 Niskotemperaturowe ogniwa paliwowe, Piotr Piela, Instytut Chemii Przemysłowej W-wa
15:10-15:30 Dyfuzja roztworu w HPMC badana metodą MRI, Joanna Kowalczuk,IFM PAN

15:30-16.00 Sesja plakatowa cz.2
16:00-17.00 Dyskusja

III Poznańskie Sympozjum Polimerowe

Poznań, Instytut Fizyki UAM, Audytorium Wschodnie, 24 marca 2004

09:00-09:30 Michał Banaszak, Instytut Fizyki UAM, Porządkowanie w stopach kopolimerów blokowych badane metodami Monte Carlo
09:30-10:00 Sławomir Kuśmia, Instytut Fizyki UAM, NMR w kompozytach polietylen-napełniacz
10:00-10:30 Adam Rachocki, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Procesy relaksacji w polisacharydach badane metodą JRM
10:30-11:00 Maria Dobies, Instytut Fizyki UAM, Badanie procesu żelowania wodnych roztworów niskometylowanych pektyn metodami NMR

i reologii

11:00-11:30 PRZERWA

11:30-12:00 Joanna Kowalczuk, Instytut Fizyki Molekularnej PAN, Dyfuzja roztworu w matrycach polimerowych
12:00-12:30 Marcin Wachowicz, Instytut Fizyki UAM, Badania 2H i 129Xe NMR mieszanin polimerowych PIB/PEB
12:30-13:00 Maciej Kozak, Instytut Fizyki UAM, Badania struktury i procesu krystalizacji nanokompozytów

poli(ε-kaprolakton) / organofilizowany montmorylonit

13:00-14:00 PRZERWA
14:00-16:00 SESJA PLAKATOWA

SYMPOZJUM

NMR i EPR w środowisku poznańskim

Dedykowane Profesorom

Zdzisławowi Pająkowi i Janowi Stankowskiemu
w 80 i 70 rocznicę ich urodzin

Aula B, Instytut Fizyki UAM, Poznań, 21 stycznia 2004

09:00 - 09:15 OTWARCIE SYMPOZJUM - Stefan Jurga
09:15 - 09:30 Wystąpienia przedstawicieli Władz Uczelni

Wystąpienie prof. dra hab. Stefana Jurgi

Wystąpienie Rektora UAM prof. dra hab. Stanisława Lorenca

Wystąpienie Dziekana Wydziału Fizyki UAM prof. dra hab. Andrzeja Dobka

Oda do Pająka, Stefan Paszyc

REFERATY

09:30 - 09:50 Profesor Zdzisław Pająk- inicjator badań NMR w Poznaniu, Stefan Jurga
09:50 - 10:10 Nowe ferroelektryki pirydynowe, Jan Wąsicki
10:10 - 10:30 Pola magnetyczne w NMR, Eugeniusz Szcześniak
10:30 - 10:50 Rozwój aparatury i metod NMR w UAM, Kazimierz Jurga
10:50 - 11:10 Ciśnienia i NMR, Krystyna Hołderna-Natkaniec

11:10 - 11:40 Przerwa

11:40 - 12:00 Jan Stankowski –przyjaciel Uniwersytetu, Wojciech Nawrocik
12:00 - 12:20 Tomografia NMR, Narcyz Piślewski
12:20 - 12:40 Spektroskopia ferroelektryków, Stanisław Waplak
12:40 - 13:00 NQR w ciałach stałych, Mariusz Maćkowiak
13:00 - 13:20 Od masera do spektroskopii mikrofalowej, Jerzy Galica

13:20 - 13:30 ZAKOŃCZENIE - Stefan Jurga

Podziękowanie Jubilatów

Zamknięcie sympozjum

13:30 Poczęstunek - Zaprasza Dziekan Wydziału Fizyki UAM

BANKIET W CIĄŻENIU

Powitanie - Stefan Jurga

Zdzisław Pająk, After dinner speech
Jan Stankowski, Mój Uniwersytet-UAM

6^th HUSC Meeting - from Hard to Ultra Soft Colloids

Poznań, Institute of Physics, Hall 16th, Adam Mickiewicz University, 11th May 2003

PART 1: Tutorial Lectures

08:55 - 09:00 Welcome
09:00 - 09:45 S. Jurga, Poznan, Structure and molecular dynamics in surfactants studied by NMR
09:45 - 10:30 G. Petekidis, FORTH, Dynamics of concentrated colloidal suspensions

10:30 - 10:45 Coffee break

10:45 - 11:40 J. K. G. Dhont, Juelich, Thermodiffusion in Colloids

PART 2: Technical Presentations

11:30 - 11:50 D. Pontoni, Karlsruhe, Recent developments on ASAXS by polyelectrolytes in solution
11:50 - 12:10 J. Klos, MPG, Simulation of charged macromolecules and polyelectroytes
12:10 - 12:30 F. Ozon, FORTH, Dynamics of colloidal star polymers

12:30 Lunch

PART 3: Overview and Administrative Meeting

13:50 - 14:00 D. Vlassopoulos, FORTH, HUSC project 2000-2002: training, networking, management
14:00 - 14:15 HUSC business meeting

14:15 End
19:30 Dinner

II Poznańskie Sympozjum Polimerowe

XXXIV Ogólnopolskie Seminarium na temat Magnetycznego Rezonansu Jądrowego i jego zastosowań. 3,4 grudnia 2001, Kraków

Sympozjum Naukowe Zakładu Fizyki Makromolekularnej
Ciążeń 2001

NMR w układach nieuporządkowanych

Ciążeń, 16 - 17 listopada 1999

mgr Sławomir Kuśmia, MRI w układach polimerowych nieuporządkowanych
dr Farhod Nozirov, Rouse and reptation dynamics
mgr Bartosz Kuroczycki, Ruchy Browna
dr Michał Banaszak, Badanie materii miękkiej
mgr Kosma Szutkowski, Obrazowanie układów ciekłokrystalicznych
mgr Marcin Wachowicz, 2H i 31P NMR w surfaktantach
mgr Mariusz Jancelewicz, Pomiary IR żeli polimerowych
mgr Maria Dobies, Żele polimerowe
mgr Lidia Wasyluk, Dynamika molekularna w objętościach ograniczonych, a przejścia fazowe
mgr Grzegorz Nowaczyk, Reologia optyczna
mgr Tomasz Zalewski, Przejścia wielokwantowe w eksperymencie NMR
mgr Bakyt Orozbaev, Ciekłe kryształy
lic Radosław Ostojski, Metody wizuacji danych

XXXIII Ogólnopolskie Seminarium na temat Magnetycznego Rezonansu Jądrowego i jego zastosowań. 4,5 grudnia 2000, Kraków

Sympozjum Naukowe Zakładu Fizyki Makromolekularnej

Ciążeń 1999

Ciążeń, 12 października 1999

prof. dr hab. Stefan Jurga, Badania dynamiki molekularnej w fazie skondensowanej
prof. dr hab. Eugeniusz Szcześniak, Obrazowanie ciał stałych
dr Michał Banaszak, Symulacje dynamiki molekularnej w układach makromolekularnych
dr Zbigniew Fojud, Rozwój technik pomiarowych biou-kladów
dr Stanisław Głowinkowski, Dynamika molekularna w układach polimerowych
dr Maciej Kozak, Analiza nisko-kątowego efektu rozpraszania promieniowania rentgenowskiego, przy użyciu dwuwymiarowych

detektorów pomiarowych
dr Monika Makrocka-Rydzyk, Spektroskopia 13C NMR wysokiej zdolności rozdzielczej w polimerach
dr Barbara Peplińska, Wpływ ograniczeń na dynamikę molekularną
dr Wiesław Suchański, Relaksacja dielektryczna
mgr Maciej Garbarczyk, Pęcznienie układów polimerowych
mgr Sławomir Kuśmia, Perspektywy obrazowania polimerów
mgr Radosław Leszczyński, Reologia - definicje podstawowych wielkości ora prezentacja metod pomiarowych
mgr Piotr Minkin, Korelacje pomiędzy relaksacją dielektryczną a relaksacją NMR
mgr Farhod Nozirov, Możliwość wykorzystania metody 13C-MAS w badaniach polimerów
mgr Kosma Szutkowski, Dyfuzja w układach liotropowych
mgr Lidia Wasyluk, Dynamika molekularna TBC ograniczonego MCM-4 - przedstawienie wyników badań
Marcin Wachowicz, Przydatność metod NMR w wykrywaniu raka prostaty