Białka z rodziny S100 są białkami o niskiej masie cząsteczkowej występującymi u kręgowców. Badania ostatnich lat wskazują na możliwość powiązania nadmiernej i nieprawidłowej ekspresji białek rodziny S100 z patogenezą wielu chorób człowieka. Białka te w prawidłowych ilościach, są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu ze względu na ich funkcje regulacyjne względem komórek. Ich zwiększone stężenie w płynach ustrojowych może świadczyć o występowaniu nowotworów, stanów zapalnych czy zachodzących procesach neurodegeneracyjnych. Posiadają one zdolność do wiązania jonów wapnia za pomocą motywu strukturalnego „EF-hand” (motyw helisa-pętla-helisa).
Do ich aktywności biologicznej niezbędna jest ich dimeryzacja, przy czym jeden dimer białka S100 może przyłączyć jednocześnie 4 jony wapnia. Białka te mogą również wiązać inne jony dwuwartościowe, takie jak cynk oraz miedź.
W niniejszej pracy, badano dimer białka S100B, występującego najobszerniej w komórkach glejowych. W fizjologicznych ilościach, białko to może działać stymulująco na wzrost neuronów a jego podwyższona ekspresja, może odgrywać potencjalną rolę w patogenezie wielu chorób układu nerwowego, takich jak nowotwory ośrodkowego układu nerwowego, choroby neurodegeneracyjne oraz zaburzenia psychiczne. W pracy wykorzystano dwuwartościowe jony wapnia oraz cynku i zbadano mechanizm wiązania tych jonów przez białko S100B. Wykorzystano dwie metody badawcze: dichroizm kołowy (ang. Circular Dichroism, CD) oraz dynamiczne rozpraszanie światła (ang. Dynamic Light Scattering, DLS). Dzięki zastosowanym technikom udało się określić zmiany zachodzące w strukturze drugorzędowej na skutek wiązania danych jonów przez białko oraz udało się ustalić wpływ tych jonów na stabilność dimeru S100B.
Struktura i stabilność kompleksów dimeru białka S100B z wybranymi jonami badanymi w oparciu o dichroizm kołowy i dynamiczne rozpraszanie światła
2023-07-16
Promotor: prof. dr hab. Maciej Kozak Opiekun naukowy: mgr inż. Żaneta Polańska
2.
mgr inż. Żaneta Polańska
2019-11-15
Liczba agregacji surfaktantów – metoda SSFQ
1.
mgr Żaneta Kołodziejska
2017-01-19
Cytotoksyczność układów na bazie surfaktantów Tri-Gemini i lipidów