	1.	lic Arkadiusz Taras
	Cystatyna C (HCC) jest małym białkiem o masie 13 kDa, wytwarzanym przez większość komórek eukariotycznych. Jest ona katabolizowana przez komórki kanalików nerkowych po przejściu przez filtr kłębuszkowy, a zwiększenie jej stężenia we krwi jest objawem zmniejszonego przesączania kłębuszkowego i jest markerem chorób nerek. U ludzi, cystatyna C pełni funkcję głównego inhibitora proteinaz cysteinowych, w większości badanych płynów biologicznych. Białko to należy do grupy białek amyloidogennych – to jest zdolnych do tworzenia form oligomerycznych i fibrylarnych zgodnie z mechanizmem „wymiany domen”, a w zmutowanej formie (L68Q) (promującej agregację), powoduje dziedziczną amyloidozę mózgową, prowadzącą do śmiertelnych krwotoków. Wyniki wcześniejszych badań wskazują, że możliwe jest oddziaływanie tego białka z albuminą ludzką (human serum albumin - HSA). Albumina surowicy ludzkiej (HSA) jest to najobficiej występujące białko w ludzkim osoczu krwi - stanowi około połowy białek surowicy. HSA jest produkowana w wątrobie jako preproalbumina, która ma N-końcowy peptyd, usuwany przed uwolnieniem powstającego białka z szorstkiej siateczki endoplazmatycznej. Albumina odpowiada za transport hormonów, kwasów tłuszczowych i innych związków, a także buforuje pH i utrzymuje ciśnienie onkotyczne krwi. Celem niniejszych badań było określenie warunków, w których możliwe jest utrwalenie stabilnego kompleksu pomiędzy tymi białkami. Zaproponowane zastosowanie aldehydu glutarowego jako czynnika cross-linkującego dało zamierzony efekt. Wyniki poniższej pracy wskazują powstawanie kompleksu białkowego HSA:HCC po bardzo długich okresach inkubacji. Powstanie kompleksu weryfikowano za pomocą elektroforezy w warunkach denaturujących.	Warunki formowania kompleksu ludzkiej cystatyny C z albuminą ludzką - badania wstępne
		2022-09-19
		Promotor: prof. dr hab. Maciej Kozak Opiekun naukowy: dr Daria Wojciechowska

2.	dr Daria Wojciechowska	2021-12-03
	Niezwykłe białka

1.	dr Daria Wojciechowska	2020-10-23
Niesporczaki (Tardigrada) to typ pospolitych, małych zwierząt bezkręgowych, zamieszkujących różne siedliska, głównie wodne lub wilgotne. Najbardziej znaną cechą tych zwierząt jest zdolność przetrwania ekstremalnych warunków środowiska, dlatego często określane są mianem najtwardszych zwierząt na ziemi. Anhydrobioza, z języka greckiego „życie bez wody” oznacza zdolność niektórych organizmów, w tym niesporczaków, do wysychania i powrotu do normalnego funkcjonowania po ponownym nawodnieniu. Zjawisko to niewątpliwie oparte jest na mechanizmach uruchamianych na poziomie molekularnym i komórkowym, a dostępne dane wskazują na rolę mitochondriów w tym procesie. Szczególnie interesującym białkiem mitochondrialnym, jest zidentyfikowana niedawno w królestwie zwierząt mitochondrialna oksydaza alternatywna (AOX). Jest to niewrażliwa na KCN metaloproteina powszechnie występująca w mitochondriach roślin, grzybów i protistów. W związku z tym, że AOX w dostępnej literaturze opisywana jest jako marker warunków stresowych i element odpowiedzi na suszę, w naszych badaniach postanowiliśmy sprawdzić, czy AOX jest zaangażowana w proces anhydrobiozy u niesporczaków. Jako organizm modelowy wybraliśmy Milnesium inceptum, gatunek znany ze zdolności do przeżywania długich okresów braku wody. Z wykorzystaniem inhibitora AOX (BHAM, ang. benzohydroxamic acid) potwierdziliśmy funkcjonalność AOX u Mil. inceptum. Zbadaliśmy także wpływ długości anhydrobiozy na zdolność do powrotu do pełnej aktywności niesporczaków i potwierdziliśmy rolę AOX w tym procesie.	Rola mitochondrialnej oksydazy alternatywnej w procesie anhydrobiozy u niesporczaków