Strona główna

Zespół

Badania

Aparatura

Seminaria

Publikacje

Nasze
konferencje

Aktywność
konferencyjna

Projekty

Programy

Najbliższe
wydarzenia

Linki

Kontakt

wizyta

od 2020-09-20

Mgr Joanna Maksim | 2020-10 - obecnie

doktorant

Miejsce pracy WF UAM pokój: 202A Adres służbowy e-mail joanna.maksim@amu.edu.pl

0000-0002-5682-1559

57964003600

Licencjusze Seminaria

	1.	lic Jakub Męch
	Nanocząstki tlenku miedzi (II) przez swoje właściwości fizykochemiczne znajdują szerokie zastosowania w przemyśle, jednocześnie wciąż pozostając przedmiotem badań. Przykładowo interesującą cechą nanocząstek CuO są ich właściwości antybakteryjne. Jednak istnieją przesłanki, które sugerują, iż nanocząstki tlenku miedzi (II) mogą być czynnikiem o negatywnym wpływie na organizmy żywe. Celem pracy było sprawdzenie czy oddziałują z modelowym białkiem (w tym przypadku BSA), aby to sprawdzić należało zsyntetyzować nanocząstki tlenku miedzi (II), w tym celu zastosowano wet chemical method, która odznacza się łatwością w przeprowadzeniu, a także umożliwia kontrolę nad otrzymywanym produktem. Następnym krokiem była charakterystyka otrzymanych nanocząstek, do tego celu wykorzystano spektroskopię absorpcyjną UV-VIS potwierdzając skład próbki oraz dynamiczne rozpraszanie światła (DLS) wyznaczając rozmiary otrzymanych nanocząstek CuO. Ostatecznie wpływ nanocząstek tlenku miedzi (II) na białko został zbadany przy zastosowaniu spektroskopii dichroizmu kołowego. Wykazano tym samym, że nanocząstki CuO oddziałują z BSA powodując deformację jego struktury drugorzędowej, ponad to wykonane badania pozwoliły zauważyć zależność między rozmiarem nanocząstek, a wielkością deformacji. Nanocząstki o mniejszych rozmiarach wywołały większe zmiany w strukturze drugorzędowej.	Synteza i wstępna charakterystyka nanocząstek tlenku miedzi (II) o kontrolowanym rozmiarze oraz wstępne oddziaływania z modelowym białkiem
		2022-09-14
		Promotor: prof. dr hab. Maciej Kozak Opiekun naukowy: mgr Karolina Rucińska, mgr Joanna Maksim

	2.	mgr Joanna Maksim			2022-01-14
		Staż naukowy w CERNie

	1.	mgr Joanna Maksim			2020-11-13
	Niewątpliwym wyzwaniem dla współczesnej fizyki biologicznej, nanotechnologii oraz medycyny jest poznanie mechanizmów etiologii chorób neurodegeneracyjnych na poziomie molekularnym, oraz opracowanie szybkich metod diagnostyki. Istnieje szansa, że zrozumienie okoliczności powstawania tych dolegliwości dałoby możliwości znalezienia terapii, która pozwoliłaby skutecznie wyleczyć lub nawet zapobiec powstawaniu chorób. Obecnie schorzeniem, które dotyka coraz większej części populacji jest choroba Alzheimera. Jedna z hipotez dotyczących powstawania tej choroby (hipoteza kaskady amyloidu) zakłada nieprawidłowości w procesie zwijania białka, co w efekcie powoduje powstawanie złogów i agregatów amyloidu beta 1-42. Istnieje wiele przesłanek, które przekonują, że niektóre z jonów i nanocząstek mogą mieć wpływ na przyspieszony proces oligomeryzacji i fibrylogenezę amyloidu a także procesy agregacyjne. W moim projekcie doktorskim chciałabym sprawdzić, w jaki sposób proces agregacji amyloidu beta 1-42 jest modulowany obecnością nanocząstek jonów metali takich jak: Fe, Cu, Zn oraz nanocząstek złota. Cele projektu obejmują ocenę szybkości fibrylizacji peptydu 1-42 ludzkiego pod wpływem różnych czynników (pH, temperatury, czasu inkubacji, kształtu i rozmiaru nanocząstek) oraz zobrazowanie powstających agregatów przy użyciu kombinacji technik mikroskopowych (AFM, TEM, SEM) i małokątowego rozpraszania promieniowania rentgenowskiego.	Wpływ nanocząstek metali na procesy agregacyjne amyloidu beta 1-42 w chorobie Alzheimera

© Opisy i zdjęcia: Zakład Fizyki Makromolekularnej | Ta stona używa ciasteczek
Zaktualizowano: podstrony 2021-06-21 / bazę danych: 2024-11-02 by Webmaster: Zbigniew Fojud